[av_textblock size=” av-medium-font-size=” av-small-font-size=” av-mini-font-size=” font_color=” color=” id=” custom_class=” template_class=” av_uid=’av-l9y59n08′ sc_version=’1.0′ admin_preview_bg=”]
Wandelcoach praktijkverhaal
Onderstaand wandelcoach praktijkvoorbeeld is 1 van de velen die we bij Wandelcoaching Nederland terug horen van onze TriA® Coaches. Ook wij zijn nog steeds verwonderd over hoe de natuur bijdraagt een verdiepende en effectieve sessie.
“Het is zinloos om over het verleden te piekeren, zoals het ook zinloos is over de toekomst te speculeren. De eerstvolgende stap te kennen is voldoende” zegt de stem van de wijsheid. Wat helpt het ons als we de toekomst kennen?
Gandhi.
Een wandeling door de natuur is een mooi begin om naar de wijsheid van Ghandi te luisteren en te leven, stelt 1 van onze TriA® wandelcoaches.
‘Via het kanaal van ‘ons kent ons’ krijg ik een cliënt aangereikt die dreigt vast te lopen door de zorgen om haar heen. Ze is zo’n 40 jaar gelukkig getrouwd, heeft 2 kinderen en 6 kleinkinderen. Haar man, 70 
jaar oud, krijgt een herseninfarct en ineens staat de wereld op zijn kop. De liefde voor elkaar is zo groot dat een verblijf in een zorgcentrum niet acceptabel is. “We hebben zoveel voor elkaar betekend dat ik hem nu niet aan zijn lot overlaat” “Ik ga voor hem zorgen zolang als ik dit kan”.
Als wandelcoach verzorg ik complete trajecten waarbij gastvrijheid hoog in het vaandel staat. Ik haal mijn cliënten aan huis op, ik doe een intake onder het genot van een kopje koffie, ik wandel met mijn cliënt gedurende zo’n 2 uur (korter of langer afhankelijk van de vraag), we evalueren en sluiten af met een lunch. Vervolgens breng ik mijn cliënt weer naar huis.
Een kijkje in de ‘keuken’ van een mantelzorger
‘Mijn cliënt word thuis opgehaald, en ik maak kennis met de praktische kant van de zorg. Ze doet een rondleiding langs de gerealiseerde voorzieningen en door de fantastische tuin. Ik mag een kijkje nemen in haar eigen werkkamer waar zij een praktijk van pedicure uitoefent. Wat me het meest bij blijft, zijn de 2 bedden naast elkaar: een groot ziekenhuisbed met een papegaai en een klein bedje ernaast. Een duidelijk contrast, een beeld van zorg geheel ondergeschikt aan de zorgverlener.
Tijdens ons gesprek vloeien de tranen rijkelijk. Tranen van iemand die aan het einde van haar Latijn is en voor zichzelf geen ruimte meer heeft.’
Hoe kan ik haar als wandelcoach een eerste stap laten maken? Hoe maak ik haar bewust van de situatie waar ze in zit? Hoe kan ik haar laten ervaren dat de ingeslagen weg van “alles geven”, heel mooi is maar ten koste gaat van haar zelf.
‘Tijdens onze wandeling verteld ze over haar werk, haar hobby’s, haar kinderen, klein kinderen en alles wat ze samen met haar man gedaan heeft. Alle dingen waar ze zo intens van genoten heeft maar waar nu geen ruimte meer voor is. We volgen een weg van moeilijke paden, met hobbels, zandkuilen en versperringen.’
Het is een afspiegeling van de weg zoals deze op dit moment gevolgd word. Acceptatie van datgene wat het haar brengt, een onvoorwaardelijke overgave aan de situatie.
Dit pad is niet meer te volgen
‘We vervolgen onze weg. Toevallig langs het fietspad, ligt een door de wind gevelde boom. We staan even stil……en ik vraag aan mijn cliënt (zo klein ze ook is) om de boom mee te nemen op ons pad. Ze keek me vertwijfeld aan….en vervolgens gaat ze aan de boom sjorren, die heel langzaam in beweging komt. Na zo’n 10 meter zegt ze “dat kan ik niet meer” “het is zwaar” “ik word moe” “dit gaat me niet lukken” en vervolgens laat ze de boom vallen.’
Ze barst in tranen uit. ‘Je hoeft het mij niet meer uit te leggen. Dit pad kan ik niet blijven volgen.’
Wat zou je nu graag willen…en vervolgens komen de ideeën 1 voor 1 naar boven. Wat wil je voor jezelf ? Wat heb je nodig omdat te realiseren? Wat houd je tegen? Op welke termijn zou dit kunnen….
De metafoor van de berk 
We vervolgden onze weg en komen bij een bankje boven op een heuvel. Rustig, relaxed en genietend van het zonnetje.
Schrijf nu eens op wat je vandaag of morgen als eerste gaat doen. Wie ga je benaderen om jou te helpen bij de activiteiten die je op het oog hebt? Na een kwartiertje staan de eerste antwoorden op papier. ……
We lopen verder, heel langzaam de heuvel af. Ik vroeg haar welke metafoor bij haar verhaal past. We staan stil bij een grote berkenboom, rijk torsend boven de andere bomen en struiken. Ik maak een foto en laat deze haar zien. Ze zegt: wat ben ik klein in vergelijking naar die boom. Mijn woorden: dit plaatje laat zien hoe sterk je bent, hoe stevig je geworteld bent en aan de kruin kun je zien hoever je vertakt bent…. Vele vrienden, familie en collega’s zijn bereid om jou te helpen. Ze gunnen jou het allerbeste.
Ik weet wat me te doen staat
We zijn terug bij de start van onze wandeling. Onder het genot van een kopje koffie en een broodje evalueren we onze wandeling en staan stil bij de te nemen acties. Ik breng haar naar huis en met de woorden ‘Dankjewel, geweldig, ik weet wat me te doen staat’ neemt ze afscheid van me. De daarop volgende dag bel ik haar om te vragen hoe ze geslapen heeft. In haar droom heeft ze de wandeling nog eens over gedaan.
14 dagen later ontmoet ik haar. Ze is vol energie en weer lekker aan het hardlopen. In een sneltreinvaart verteld ze welke acties ze nu daadwerkelijk uitgevoerd heeft.
Dit is weer een prachtig voorbeeld van hoe wandelcoaching kan werken.
Wil jij ook leren hoe je de natuur in zet bij de begeleiding van mensen? Kijk dan hier voor onze opleiding en hier voor onze trainingen.
[/av_textblock]
